நேற்றுப் பெய்த மழை 

ஸ்ருதியினுடையது.

தண்ணி நூல் என்று 

பெயர் வைத்திருந்தாள்.

இன்றைய மழை 

அமுதாவினது.

டம் டம் என்பது 

அதன் பெயர்.

நாளைய மழைக்கு 

ரெயின் என்று பெயர் வைத்து 

காத்திருக்கிறான் 

டிச்சாங்கா எனப்படும் 

த்ரிஷாங்கன்.

கால காலமாக 

கனகோடி நூறாண்டாக 

பெய்யெனப் பெய்து 

வையத்தை வாழ்வித்தபடி 

பொழிந்தபடி இருக்கும் 

இந்தப் பெருமழை 

புன்னகையோடு 

பிள்ளைகள் வைக்கும் 

பெயருக்காகவும் 

பெய்தபடி இருக்கிறது.

பூ வைத்தல்

அங்கே இங்கே ஓடாதே

மாடிப் படிகள் ஏறாதே 

அடுக்களை வேலைகள் 

அளவாய் செய்.

அதிகம் சுமைகள் 

தூக்காதே.

ஹார்லிக்ஸ் பூஸ்ட் 

குடித்துக்கொள்.

குங்குமப் பூவும்

சேர்த்துக் கொள்.

பையன் பிறந்தால் 

சொல்லி விடு.
என் அப்பா பேர் வைக்கலாம்.

பெண் பிறந்தால் 

கொன்று விடு.

அவள் கல்லறையில் 

பூ வைக்கலாம்.

(எனது நண்பர் லிசாவின் கவிதை இது. எனக்குப் பிடித்த கவிதை என்பதால் போஸ்ட் செய்து இருக்கிறேன்.)

மழை கேட்கக் கடவது...

தர்மம் செய்த 

ஐய்யாமார்களுக்கு 

அருகில் நிற்க கூச்சப்பட்டு 

நனைந்தபடி நிற்கும் 

பிச்சைக்காரக் கிழவிக்காகவும்...

ஊறிய ஈரத்துணியாக 

குப்பையில் செத்துக்கிடந்த 

ஐந்து பூனைக்குட்டிகளுக்காகவும்..

தெர்மாகோல் படகில் 

பள்ளி செல்வதாக 

பேப்பர் புகைப்படத்தில் 

வருடந்தோறும் புன்னகைக்கும் 

அறியா சிறுவர்களுக்காகவும்...

வீட்டுக்குள் தேங்கிய 

கழிவு நீருக்கு நேர்மேலே 

தொட்டிலில் தூங்கும்

சின்ன குழந்தைக்காகவும்...

இன்ன பிற 

பாவப்பட்ட சீவாத்திகளுக்காகவும்..

இந்த சென்னை மாநகரிலே

எப்போது பெய்தாலும் 

கொஞ்சமாய் பெய்யட்டும் 

மழை... 

நீ பார்க்காதவை

நள்ளிரவில் பெய்த மழை

ஆளில்லாத் தெருவில் 

கண்ணாமூச்சி ஆடிய 

நாய்க் குட்டிகள்.

உச்சி வெயிலின் 

உக்கிரத்தை தப்பிக்க

ஓரடி நிழலில் 

தூங்கும் தாயின் 

முலையுறிஞ்சும்

குழந்தை.

அழுது கொண்டிருந்த 

சிறுமிக்கு கிடைத்த 

ஐந்து ரூபாய் நாணயம்.

மற்றும் 

என் காதல்.