எல்லோரது வாழ்விலும் இந்த 'முதல்' என்ற வியாதி இருந்துதான் தீரும்.. அப்ப என் வாழ்வில் மட்டும் இருக்காதா என்ன..? முதல் காதல், முதல் முத்தம், முதல் அணைப்பு என்று எல்லாருக்கும் இருப்பது போல்தான் எனக்கும் பல 'முதல்'கள்.. 

இந்த எல்லா முதல்களோடும் முதல் ஜட்டி (எவ்வளவு போராட்டம்..), முதல் செருப்பு (ஹவாய் செருபபுதான். ஆனாலும்..), முதல் பேண்ட் (அந்த பேண்ட்டை அணிந்த பரவசக் கணம்..), முதல் ஃபேன், முதல் ஓட்டல் உணவு, முதல் நான்-வெஜ் உணவு, முதல் பாம்பே டைப் லெட்ரீன்(என்னத்துக்கு இந்த டார்ச்சரை எல்லாம் சொல்லணும்..), முதல் முதல்-ரேங்க், முதல் ஏசி அனுபவம், முதல் ரயில் பயணம், முதல் முதலாக கடல் பார்த்தது(பார்த்ததும் என்ன செய்தோம் என சொல்ல முடியாது), முதல் முதலாக தமிழ்நாடு தாண்டிப் போனது, முதல் எலக்ட்ரிக் ட்ரெயின் பயணம், முதல்முதலாக சொந்த சம்பளத்தில் வாங்கிய சட்டை, முதல் முதலாக சொந்த சம்பளத்தை தொலைத்தது, முதல் முதலாக ஒருவர் என்னை சார் என்றது, முதல் முதலாக என் கதையை பிரிண்ட்டில் பார்த்தது, முதல்முதலாக என் கவிதை கணையாழியில் வந்தது, முதல் முதலாக நான் எழுதியது கவிதையோ கதையோ அல்ல என என் நண்பன் நிறுவியது, முதல் பெண் சிநேகிதி, முதல் கைத்தட்டல், முதல் முகமறியா வாசகனின் கடிதம், நண்பனின் முதல் துரோகம் (இது எனக்கு தெளிவாக நினைவில்லை என்றாலும் நினைவிருக்கும் துரோகங்களை மன்னிக்க முடியாது), நான் செய்த முதல் துரோகம், முதல் பலான படம், முதல் மரண பயம், முதல் தற்கொலை முயற்சி (நம்ம கணக்கில் மூணு இருக்குதுங்கோவ்..), முதல் நாய்க்கடி, முதல் கழுதை உதை, முதல் முதல் முதல் என்று ஆயிரமாயிரம் முட்டி மோதுகிறது..

இருந்தாலும் தினந்தோறும் முதல்முதலாக எதையாவது செய்தபடிதான் இருக்கிறேன் நான்..